Dit boek is geschreven voor ieder die een dierbare verloor aan de dood. Het biedt perspectief voor hen die zich niet meer kunnen vinden in het traditionele hemelgeloof, maar evenmin genoegen nemen met ‘dood is dood’.
Jij weet het nu – zeggen ze dan. Jij weet nu hoe het onbekende land eruitziet. Maar misschien weet je helemaal niets… Ik ga met jou nadenken over de plek waar jij nu bent. Ik wandel met jou langs allerlei posities die mensen innemen in hun denken over de dood.
Dit schrijft de auteur in de proloog, een brief aan zijn vriend, nadat die dodelijk verongelukte. Hij zoekt helderheid in de verwarrende delta van visies op de dood, met als kernvraag: “hoe belangrijk is het individu in het licht van de eeuwigheid?”
Wim Jansen (1950) was tot zijn emeritaat predikant van de Vrijzinnig Hervormden in Delft en van de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg. Hij is auteur van diverse boeken. Ander werk bij Skandalon:
Vlammend Paradijs (2013)
Dominee zoekt God (2015)
Zingen aan de Styx (2016)
Meer informatie: www.wimjansen.nu
Anderen over Waar ben je nu?
"Een beeldschoon boek over een pijnlijk onderwerp."
– Volzin
"Een diepzinnig boek […] dat uitnodigt tot zelfreflectie over ons eigen wezen en wellicht ook aanzet tot verdere discussie over het fenomeen dood, maar dat ook vertroosting biedt aan iedereen, die zichzelf dikwijls afvraagt wanneer hij/zij denkt aan een dierbare: ‘Waar ben je nu?"
– Annabel Verwer
"Een fijnzinnig en goed leesbaar boek […] In zijn zoektocht laat Wim Jansen telkens iets zien van zijn geraaktheid door God. Soms barst hij lyrisch uit in wat je mystieke vervoering zou kunnen noemen […] Het is alsof je Augustinus leest."
– Op Weg (Eeuwout van der Linden)
"De auteur heeft het vermogen om eenvoudig en levensnabij te schrijven over diepzinnige zaken [...] In al zijn eenvoud een prachtig gecomponeerd werkje."
– Broeder Gilbert Langerwerf (Zundert)
Je bent misschien ook geïnteresseerd in
Dit boek biedt perspectief voor hen die zich niet meer kunnen vinden in het traditionele hemelgeloof, maar evenmin genoegen nemen met ‘dood is dood’.